بازسازی مناطق زلزله زده میانه و سراب مدل موفقی برای بازسازی است

گروه استان‌ها - استاندار آذربایجان شرقی با اشاره به اینکه بازسازی مناطق زلزله زده میانه و سراب مدل موفقی برای بازسازی است، گفت: این روش بازسازی بسیار موفق بود و این را بعد از مسئولیتم در قالب ثبت تجربیات و کتاب، خواهم نوشت. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از  تبریز ، محمدرضا پورمحمدی در جلسه ستاد مدیریت بحران آذربایجان شرقی که با حضور اسماعیل نجار در استانداری برگزار شد، با اشاره به اینکه بازسازی مناطق زلزله زده میانه و سراب مدل موفقی برای بازسازی است، اظهار داشت: این روش بازسازی بسیار موفق بود و این را بعد از مسئولیتم در قالب ثبت تجربیات و کتاب، خواهم نوشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اشاره به اینکه استان ما منطقه حادثه خیزی است، گفت: نعمات زیادی از قبیل معدن، جنگل، کوهستان و... داریم ولی مشکلات و مخاطرات طبیعی هم داریم که باید با تدابیر لازم، کنترل کنیم.

استاندار آذربایجان شرقی با اشاره به اینکه تاکنون مطالعات جامع و کاملی از گسل‌های استان نداشتیم و نمی‌شناختیم تا در برنامه ریزی‌ها و ساخت و ساز مورد توجه قرار گیرد، گفت: خوشبختانه اکنون مطالعات جامع زمین شناختی و گسل‌ها آماده است تا در ساخت و ساز در حریم گسل مورد توجه قرار گیرد.

نخستین امداد هوایی اطفای حریق شهری کشور در تبریز راه‌اندازی شددلیل بیش از 80 درصد فرونشست‌ها برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی استرئیس سازمان مدیریت بحران: تمام منازل کشور از اوایل سال 1400 «بیمه حوادث» می‌شود/دریافت اقساطی حق بیمه از طریق قبوض برق

وی افزود: بر اساس همین مطالعات، دستورالعمل ساخت و ساز در حریم گسل‌ها تدوین شده و در استان ابلاغ خواهد شد و ساخت و سازهای قبلی هم تا جایی که امکان دارد، باید جابجا شوند.

پورمحمدی با اشاره به اینکه فرونشست‌ها مشکلات جدی زمین شناختی را برای استان ایجاد کرده که ناشی از برداشت بی رویه از آب‌های زیرزمینی بود، خاطر نشان کرد: این موضوع، پدیده‌ای است که بسیار جدی بوده و باید برای کاهش مخاطرات آن تلاش کنیم.

وی به مشکل تأمین آب شرب و رفع کمبود آب در تبریز اشاره کرد و گفت: برای تأمین آب اگر امروز اقدام نکنیم سال آینده بحران اجتماعی خواهیم داشت.

استاندار آذربایجان شرقی تاکید کرد: برای تکمیل برنامه کوتاه مدت تأمین آب شرب تبریز، حداقل 70 میلیارد تومان اعتبار نیاز داریم تا از بحران جلوگیری کنیم.

انتهای پیام/111/ ز

منبع: تسنیم

کلیدواژه: آذربایجان شرقی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۹۰۱۰۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مادری که عمرش را پای معلم شدن دختر ناشنوایش گذاشته است

ایسنا/آذربایجان شرقی مانند تمام مادران ایرانی با اصالت و وقار بر روی صندلی نشسته و از آن روزهای نه چندان دور می‌گوید، از روزگاری که امکانات در شهرستان به قدری کم بود که او مجبور بود سوسن را برای ادامه تحصیل به تهران بفرستد و قطار، آخر هر هفته چشم به راه او بود تا مادر را برای دیدن فرزند به تهران ببرد.

تا مقصد چشم به راه بود و دل نگران سوسن، اما حسی از درون، این اطمینان را به او می داد که آن‌ها می‌توانند از پس این همه سختی بربیایند. پشت معلم ناشنوای مدرسه استثنائی شهرستان میانه، مادری با اراده پولادین و فداکار است که الان گرد سپیدی بر موهایش نشسته و با لبخندی از سر رضایت، دخترش را در لباس حرفه مقدس معلمی به تماشا نشسته است.

خانم شهین سرچمی، هر چند خود معلمی نیست که بر سر کلاس درس تدریس کند؛ اما از این جهت به سوژه خبری گزارش ما تبدیل شده است که مادری را در حق سوسن، تمام کرده و درسی از جنس ایثار داده تا دخترش بتواند امروز در مدرسه استثنائی ایثار میانه، تدریس کند، مدرسه‌ای که سوسن، زمانی پشت نیمکت‌هایش نشسته و درس خوانده بود، امروز محل کار او است.

خانم سرچمی از امکانات محدود آن زمان می‌گوید که سبب شده تا سوسن نتواند بیشتر از کلاس پنجم درس بخواند و مادر بعد از آن، تصمیم گرفته تا به هر زحمتی که شده دختر ناشنوایش را به مدرسه‌ای شبانه روزی در تهران بفرستد و رنج دوری را به جان بخرد، او می‌گوید: هر هفته دست پر و با چیزهایی که لازم داشت و خریده بودم، به دیدنش می‌رفتم و در کنارش بودم، صبح سوار قطار می‌شدم و می‌رفتم تا احساس تنهایی نکند و عصر به میانه برمی‌گشتم. در تمامی جلسات شرکت می‌کردم تا با کمک هم جلو برویم.

نباید در برابر ناشنوایی زانو می‌زدیم، نترسیدم، حتی یک لحظه هم به ذهنم خطور نکرد که سوسن از بقیه بچه‌ها چیزی کم دارد و از ته قلبم باور داشتم که معلولیت و نشنیدن، دلیلی بر محدودیت نیست و دختر من هم می‌تواند مثل بچه‌های دیگر موفق شود و هر کاری که آن‌ها انجام می‌دهند را انجام دهد.

در ادامه سوسن رضالو روی صندلی مصاحبه می‌نشیند و حرف می‌زند و با لب‌خوانی و کمی دقت تا حدودی متوجه صحبت‌هایش می‌شویم، اما همکارش حرف‌هایش را به طور کامل ترجمه می‌کند و می‌گوید: به شغلش خیلی علاقه‌مند است و از اینکه توانسته به اینجا برسد، احساس خوشحالی می‌کند. او هم مانند اغلب معلمان دیگر به ویژه در مقطع ابتدائی، اهل نشستن و در جا زدن نیست و تمام ساعت درسی را سر پا در ایستاده و در حال تدریس مفهوم ضرب و رفع اشکال از دانش‌آموزان است.

شاید تصادفی نیست که دانش‌آموز دیروز با مادری فداکار و پشتکاری مثال‌زدنی، امروز در مدرسه‌ای تدریس می‌کند که ویژه دانش‌آموزان استثنائی بوده و به نام مدرسه "ایثار" نامگذاری شده است و شاید این اولین باری باشد که عنوان یک مدرسه با جنس کار یک معلم انقدر به هم بیایند.

همکاران خانم رضالو از او و محاسن اخلاقی و دوستی صمیمانه او با بچه‌ها می‌گویند: این همکارمان نه تنها معلم که دوست و مشاور بچه‌هه هم بوده و بسیار با مسئولیت و وظیفه‌شناس است.

آقای نجفی، مدیر مدرسه استثنائی ایثار میانه هم با ابراز رضایت از خانم رضالو در طول ۲۰ سال خدمتش در مدرسه می‌گوید: پشتکار و اراده ایشان، زبانزد است و خانم رضالو الگوی خوبی برای کسانی است که با برخی نقص‌ها زندگی می‌کنند و آن را محدودیت می‌شمارند.

در ادامه دانش‌آموزان نیز از تلاش‌ها و زحمات خانم سوسن رضالو قدردانی می‌کنند؛ خانم رضالو علاوه بر تدریس، دیوارهای مدرسه و سالن و کلاس‌ها را نیز با طرح‌هایی جالب و کودکانه رنگ‌آمیزی کرده و جذابیت دو چندانی به محیط مدرسه بخشیده‌ است که از همان بدو ورود به حیاط مدرسه توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند و جمله‌ای بر سر در مدرسه نوشته شده است که می‌تواند حسن ختام گزارش و جمله‌ای انگیزه‌بخش به تمام کسانی باشد که با معلولیت زندگی می‌کنند: معلولیت، ناتوانی نیست.

انتهای پیام